کویر ورزنه

از کوچیکی عاشق خاک و خاک بازی بوده ایم، اما فرصت آشکار شدنش را از خود دریغ کرده ایم:

 

حس در خاک شدن، حتی برای چند لحظه، آن هم بعد از روزها، ماه ها و شاید برای برخی سال ها دوری از خاک.

 این بار جمعه 17مهر94 کویر ورزنه به صرف حمام خاک!

و این بود که دوستان گروه را ساعت 3:30 بامداد از خواب شیرین بیدار نموده، به سمت کویر ورزنه حرکت کرده و

نماز صبح را در یکی از مساجد بین راهی به امامت یکی از همنوردان گروه(حاج آقای کریمی) اقامه کرده: 

قابل توجه کسانی که توی زندگی همش دنبال این هستند که " چه خاکی به سرشون کنند"، این بهترین خاکه!

شنیده اید که "موتو قبل ان تموتوا"؟، این هم از مرگ اختیاری:

همیشه آب مایه حیات است مخصوصا توی کویر، اما نه برای خوردن بلکه برای شستن چشم های دوستانی که "خاک بر سر شدند"! 

حاج یونس کجا و چی دیدی که اینجور اشاره میکنی؟

 

یک از خوبی های زندگی در رمل اینه که نه کفش میخواد نه جوراب 

همون حدیث " موتوا قبل ان تموتوا" بود، فقط گاهی اوقات پیش میاد که موتو و تموتوا همزمان میشه:

این هم از پارک زیبای آبی شهر ورزنه