صعود به قله دالانکوه

صعود به قله دالانکوه

چشمه لادوزخ- جمعه 93/08/30

این هفته صبح زود! ساعت 6 حرکت کردیم. تا اومدیم به خودمون بجنبیم و واسه یکی از دوستان که مهندس هم بود 10 دقیقه صبر کنیم و واسه یکی دیگه برادرش مهندس بود، مسیر عوض کنیم و بریم جایی دیگه آش بخریم و . . . ، خلاصه ساعت 6:45 دقیقه شد که ما از ماشین پیاده شدیم. و با این شروع زودتر از 10و نیم هم نمیشد برگردیم.

این هفته یه اکیپ 16نفره با حضور: علی اصغر اصغری،عسگری، مهری، نقدعلی، حسن عمادی،یونس و محمدعلی کریمی، روح الله،،علی و محمد مهدی کمالی، و بالاخره دکتر پرنیان را تشکیل دادیم.

نمایی زیبا از دهانه ورودی به چشمه لادوزخ

اون روزها میگفتیم اگه یه جورایی بشه اسم گروه را میذاریم  "گروه کوهنوردی شهید اصغری" ولی حالا میبینم "شهید کریمی" هم بد نیست!

چشمه حسن و حسین 25 مهر ماه

فیلم کوهپیمایی حضرت آقا هجدهم مهر ماه نود و سه

 

به شکرانه سلامتی مقام معظم رهبری(مدظله العالی )صلوات

رهبر انقلاب اسلامی از سالهای جوانی در فرصت‌های مختلف به کوه می‌روند و همواره مردم را به ورزش و استفاده از فرصت‌های کوه‌پیمایی سفارش کرده‌‌اند.

چشمه هورمده/11مهر93

استان اصفهان

وجه تسمیه استان اصفهان

منطقه مهم و استراتژیک اصفهان در روزگار باستان از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بوده و به دلیل موقعیت جغرافیایی خاص، از دیرباز در مسیر مهاجرانی قرار داشته که فلات ایران را به سوی دیگر سرزمین‌ها می‌پیمودند. خطّه اصفهان با برخورداری از پیشینه طولانی، در طی ادوار مختلف و در منابع متعدد، با نام‌های گوناگونی همچون اسپدان، سپاهان، سباهان، اصبهان، اسباهان، اسفاهان، اسپادنا، اسپاتنا، اسپهان، سفاهان، صفاهون، گابیان، گبی و گی یاد شده است.

در دوران عیلامی‌ها، استان کنونی اصفهان یکی از ایالت‌های کشور اَنزان یا اَنشان بود. در زمان هخامنشیان از آنجا که اصفهان مرکز قدرت هخامنشیان بود، نام آن از انزان به «گابیان» (گابا، گاد یا گی) تغییر یافت. گفته می‌شود کلمه «گی» مخفف «کی» و «کیان» به معنای محل پادشاهان کیانی می‌باشد. در زمان ورود اعراب به ایران، «گی» به «جی» تغییر یافت. البته در این خصوص حافظ ابونعیم می‌نویسد: «بنای شهر را به اسکندر نسبت داده‌اند که به دست جی پسر زراده اصفهانی بنا کرده و شهر به نام وی، جی خوانده شد».

در دوران اشکانیان، این منطقه یکی از ایالت‌های پهناور شاهان اشکانی بود و حاکم شهر اصفهان (پایتخت آن)، با عنوان «شاه» خوانده می‌شد. با روی کار آمدن سلسله ساسانیان، منطقه اصفهان اهمیت بسیاری یافته و جنبه دفاعی و نظامی آن به عنوان مرکز گردآوری سپاه، بر ارزش جغرافیایی آن افزوده شد. در این دوره سپاهیان مناطق جنوبی ایران از جمله کرمان، فارس، خوزستان، سیستان و ... در این محل گردآمده و از اینجا به سوی محل نبرد حرکت می‌کردند به همین دلیل در این دوران به این منطقه نام «سپاهان» (اسپهان) داده شد که به مرور زمان به «اصفهان» تبدیل شد.

در خصوص نام سرزمین اصفهان نویسندگان بزرگ تاریخ نظرات گوناگونی ابراز نموده‌اند که در زیر به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود:

یاقوت حموی می‌نویسد: «اصفهان یا اسپهان از کلمه اسباه است که به معنی سپاه و سگ می‌باشد.»

استاد پورداود می‌گوید: «ارزش این وجه اشتقاق فقط در این است که می‌رساند در لهجه قدیم اصفهانی، اسباه به معنی سگ نیز بوده است.» پورداود یادآور شده است که بطلمیوس؛ جغرافیانگار سده دوم میلادی، نام این شهر را «اسپدان» نگاشته سپس می‌گوید واژه اصفهان روی اسپاهان قرار گرفته که خود شامل سپاه به معنی ارتش و هان اسم مکان، یعنی جای سپاه است .

مفضل سعد بن حسین مافروخی اصفهانی نویسنده کتاب محاسن اصفهان درباره نام اصفهان می‌نویسد: «... و همچنین گفته‌اند که اصل لفظ نام اصفهان، اسفاهان بود چرا که در ایام فرس، گودرز بن گشواد بر آن مستولی و مالک بود و هر وقت که پای اقتدار در رکاب استظهار آوردی، هشتاد پسر صلبی او با او سوار گشتند، همه سواران جنگی فرزانه و جملگی دلاوران فرهنگی مردانه زیارت بر احفاد و اشیاع و عباد و اتباع، چون سوار می‌شدند مردم می‌گفتند اسفاهان، یعنی لشکر. تداول کلام عوام، اصفهان را بدان نام نهاد.»

ابن اثیر در کتاب اللباب می‌نویسد: «اصفهان به کسر اول یا فتح آن شهر بلاد جبال است و آن را از آن جهت اصفهان گفته‌اند که معرف سپاهان است و سپاه به معنی لشکر و هان علامت جمع است و اینجا محل تجمع سپاه اکاسره بوده است.»

ابن دُرید اصبهان را مرکب از دو کلمه «اصب» و «هان» می‌داند که اولی به معنای «شهر» و دومی به معنی «سواره» و ترکیب آن‌ها به معنی «شهر سواران» می‌باشد.

واژه «سپاه» در پارسی باستان به معنی اسب نیز آمده است زیرا اسب جزو کار سپاه بوده است. اسب در نزد آریایی‌ها باارزش و محترم بوده و بسیاری از بزرگان و نام‌آوران ایرانی به نام اسب نامگذاری شده‌اند همچون گشتاسب، لهراسب و جاماسب.

وضعیت توپوگرافی استان اصفهان

استان اصفهان به دلیل واقع شدن در میان کوه‌های مرکزی ایران و دامنه‌های شرق زاگرس، دارای نواحی مختلف کوهستانی و جلگه‌ای است. نواحی کوهستانی این استان مشتمل بر نواحی کوهستانی غرب (شامل شهرستان‌های فریدن و فریدونشهر)، نواحی کوهستانی شمال و شمال غرب (شامل شهرستان‌های نطنز، کاشان و گلپایگان) و ناحیه کوهستانی اردستان (شامل شهرستان اردستان) است. شهرستان اردستان به وسیله دو رشته کوه، در غرب از حوزه زاینده‌رود و در شرق از کویر لوت جدا می‌شود. همچنین ناحیه کوهستانی اردستان به وسیله یک رشته از کوه‌های کم‌ارتفاع، به دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم می‌شود. قسمت شمالی شامل شهرستان‌های نایین، اردستان و کاشان است و قسمت جنوبی، شهرستان یزد را در دامنه شیرکوه دربر می‌گیرد.

کوه‌های استان اصفهان

در یک تقسیم‌بندی کلی، کوه‌های استان اصفهان را می‌توان به دو بخش تقسیم نمود. بخشی از کوه‌ها از پیشروی رشته کوه‌های زاگرس در استان اصفهان پدید آمده و بخش دیگر متعلق به رشته کوه‌های مرکزی ایران است. در مورد بخش اول می‌توان گفت که در حقیقت مرتفع‌ترین قسمت رشته کوه زاگرس یعنی دنا به شکل یک دیوار طبیعی، استان اصفهان را از کهگیلویه و بویراحمد جدا می‌کند و در مورد بخش دوم می‌توان به کوهستان کرکس اشاره نمود که در این استان واقع است و یکی از معروف‌ترین قله‌های رشته کوه‌های مرکزی ایران است.

رشته کوه دنا: رشته کوه دنا بخشی از رشته کوه‌های زاگرس (زاگرس مرکزی) است که با جهت شمال غربی به جنوب شرقی امتداد یافته است. این رشته کوه با طول تقریبی 70 کیلومتر، مرز مشترک استان‌های اصفهان از سمت شمال و شرق و کهگیلویه و بویراحمد از سمت غرب و فارس از سمت جنوب غرب می‌باشد. رشته کوه دنا به سه رشته اصلی (مرکزی، شمال غربی و جنوب شرقی) و یک رشته فرعی عمودی توسط سه گردنه بیژن، مورگل غربی و پوتک تقسیم می‌گردد.

دره بیجاره به لادر

فیلم منتشر شده در صدا و سیمای مرکز اصفهان

همچنین از لینک زیر خبر منتشر شده فرصت انلاین را می توانید ملاحضه فرمایید

فرصت انلاین

چشمه بژن-دره لاتاریک/28 شهریور 93

سردی هوای صبح این هفته روی تن برخی از دوستان که به هوای گرمای تابستون با یه تک لباس نازک اومده بودند خوب احساس شد و این یعنی این که جمعه آخر از شهریور ماه بود و هفته آینده پا توی پاییز 93 میذاریم. البته خنکی هوای صبح با کمی راه رفتن و بیرون زدن گوشه چشم خورشید از دل همه 15 نفر این برنامه بیرون رفت. 

چشمه "بژن" با اینکه آخره تابستونه ولی هنوز آب خوبی داره اما سرپرست گروه به جهت احتیاط که توی "لاتاریک" بی آب نباشیم، چندتا بطری آب برمیداره و بین دوستان تقسیم میکنه.(اما خودشون زحمت کشیدند و فقط ملاقه آش را حمل نمودند)

با 4 کیلو آش و 15 تا نون و 4 تا بطری آب و یخورده قند و چای که همه تداراک امروز ما بود حرکت به سمت "لاتاریک" طبق معمول به پیشقراولی آقای اصغری شروع میشه.

بعد از حدود 15 دقیقه به مسیر زیبا و سر سبز "لاتاریک" میرسیم. گرچه سینه کشی مال روهای شنی فرصت لذت از این مناظر زیبا را از برخی آقایون مخصوصا اونا که با استخوان روی مرز 100 کیلو حرکت میکنند را گرفت. ولی  آب گوارا و چشمه جاری آخر مسیر، تونست جبران مافات کنه و خستگی را از تن همه بیرون ببره مگر اونهایی که از اول مسیر تا اینجا همش به دنبال این بودند که بطری آب را یجوری از خودشون جدا کنند و با فراغ بال به حرکت ادامه دهند.

طبق معمول هم یه تعداد از دوستان در فرصت آماده شدن صبحانه به گشت و گذار مشغول شدند و ما هم مشغول تماشای آماده شدن صبحانه خودمان و گروه کوهنوردی دهنو.

گروهی که امروز موقع صبحانه همنشین اونها بودیم تعدادی از جوان های دهه 30 از دهنو بودند که سال 1356 این گروه را راه اندازی کرده بودند و هنوز هم طی مسیر می نمودند. البته تعدادی هم صعود بلند داشته اند که مهمترین اونها اونطور که با ما گفتند کلار(تالاب گندمان) و بینالود (نیشابور) بوده.

حسن ختام برنامه هم بعد از صبحانه و در حین صرف چای آتیشی بود که حاج آقای کریمی به اتفاق استاد کمالی مشغول خوندن آواز و تلاوت قرآن با صدای زیباشون شدند .

این هم تصاویری زیبا از" لا تاریک":

چشمه لاوی/21شهریور 93